| Bij de start van het nieuwe schooljaar konden onze leerlingen gebruik maken van spiksplinternieuwe toiletten. Het bestaande toiletgebouw werd de afgelopen maanden verbouwd en verdubbeld in omvang.Onze directeur koos voor mooie blauwe tinten, de kleur van het Heilig Hart. Nu zijn er dus ruime en vooral voldoende toiletten voor de jongens en de meisjes en dat juichen de leerlingen toe. |
 |
| Tijdens de onthaaldagen konden de leerlingen van het 1ste leerjaar via een interactieve rondleiding het schoolgebouw verkennen. Met een tablet in de hand zochten ze hun weg doorheen de school. Tijdens hun zoektocht waren er allerlei opdrachten te vervullen. Zo verzamelden we enkele groupfies uit het vernieuwde toiletgebouw en werden ook de vakantiebestemmingen opgefrist. Wie goed zocht, kon zelfs een Pokémon spotten! 😉 Ook het inzicht van onze leerlingen werd op de proef gesteld: in het technieklokaal moest een tangram gepuzzeld worden. In het PO-lokaal mochten de creatievelingen zich helemaal laten gaan en konden ze een tekening maken waarin hun namen verwerkt werden. Tot slot was er aandacht voor de muzikale talenten van de leerlingen; in het MO-lokaal werd enthousiast gezongen! |
 |
| De leerlingen van het Talentenuur MultiMedia zijn het schooljaar gestart met het ontwerpen van hun persoonlijke website. Ze schrijven tekst, voegen foto’s en video’s in en bewerken de lay-out. Doorheen het schooljaar zal deze website uitgroeien tot een verzamelplaats van al hun producten die ze tijdens de lessen zullen ontwerpen. |
 |
| De leerlingen van het Talentenuur Atelier zijn met hun eerste opdracht van start gegaan. Ze kregen een barbiepop en moesten deze gaan omvormen tot een superheld. Ze vergrootten hun eigen sterktes, talenten, kenmerken uit in hun pop. Gips, verf en kralen helpen voor de uitwerking. |
 |
|
Onze lieve collega Cecile blijft voor altijd in onze herinnering Op woensdag 10 augustus overleed onze collega Cecile. Het einde kwam veel te gauw en overrompelde ons. Verbijsterd en verslagen waren we toen we het droeve nieuws ontvingen. Hoe mooier en rijker de herinneringen, hoe moeilijker het afscheid valt. Na één schooljaar van interims op verschillende plaatsen was Cecile sinds 1977 onlosmakelijk verbonden met onze school, de Middenschool Heilig Hart. Met hart en ziel en met een enorm enthousiasme en veel energie gaf ze aardrijkskunde en natuurwetenschappen aan duizenden jongens en meisjes. Heel veel van hen kende ze nog steeds met naam! Zij begeleidde tientallen excursies en was onmiskenbaar het gezicht van de vakgroepen aardrijkskunde en natuurwetenschappen. Tijdens de voorbereidingen van de jaarlijkse ‘Dag van de Middenschool’ stak zij de handen flink uit de mouwen en nam heel wat taken op zich. In deze werkgroep werd lief en leed gedeeld, veel vreugde beleefd en plezier gemaakt: denk maar aan de verkleedpartijen, organisatie van oude volksspelen, speelse zoekopdrachten, modeshows met recyclagematerialen, talrijke voorstellingen van een opgelegd thema… De laatste jaren was ze actief in de werkgroep Wetenschappen@School. |
 |
|
 |
De school was een belangrijk deel van haar leven. Ze voelde zich erg betrokken bij het reilen en zeilen op school. Eerlijkheid, stiptheid, nauwkeurigheid, gedrevenheid zijn eigenschappen die typerend waren voor Cecile. Zij dacht in de eerste plaats aan anderen, niet aan zichzelf. Het voorbije schooljaar hebben we allemaal een ongelofelijke bewondering voor Cecile gekregen door de manier waarop zij met haar ziekte omging. Vrijwel onmiddellijk na de zware diagnose nam zij zich voor om er alles aan te doen om die ziekte te overwinnen.
Cecile voelde zich sterk genoeg om aan het jaarlijkse kerstfeest deel te nemen in december. In het voorjaar kwam ze nog eens naar de school. Ze zag er zo goed uit. We reageerden opgelucht en dachten dat de strijd gestreden was. Ze kreeg snel heel slecht nieuws. Het verloop van haar ziekte, de strijdlust die ze telkens weer aan de dag legde, het liet niemand van ons onberoerd. Hoe graag had ze die laatste dagen van juni, en zeker die eerste maanden van het nieuwe schooljaar opnieuw voor de klas gestaan. Lesgeven was wat ze absoluut wilde. Zij koos er bewust voor om de tijd die haar restte positief in te vullen door zo veel mogelijk te genieten van de kleine momenten van geluk met haar kinderen en kleinkinderen.‘Adem gulzig tot het eind’ is de boodschap die Cecile met haar rouwbrief aan iedereen wilde meegeven, ook aan ons, de collega’s. Zonder haar het nieuwe schooljaar beginnen kost erg veel moeite. We gaan Cecile ongelofelijk missen omwille van haar enorme engagement en haar betrokkenheid bij het schoolleven, om datgene wat zij voor leerlingen betekende in de lessen en daarbuiten, maar vooral als fijne, zorgzame en ruimdenkende collega. In onze gedachten en herinneringen zal Cecile altijd aanwezig blijven. |
|
